شوخى زیاد، موجب
قساوت قلب مى شود.
شوخى زیاد، موجب مى شود مردم او را نادان پندارند.
شوخى
زیاد، موجب کینه و دشمنى مى شود.
شوخى زیاد، موجب مى شود تا دیگران بر انسان جرى
شوند.
شوخى زیاد، موجب از بین رفتن ارزش و هیبت انسان مى شود.
شوخى زیاد، قلب
را مى میراند. [1]
پی نوشت :
1. علامه
مجلسی، بحار الانوار، ج 77، ص 213. به نقل از کتاب آیین شوخی و قوانین خوشی، سایت
اسک دین
اللهم عجل لولیک الفرج